In Trondheim

De foto's kreeg ik niet weg bij de McDonald's maar wel bij de VVV. De tekst ging niet weg bij de vvv, maar wel bij een winkelcentrum. Het verslag van Trondheim maak ik pas vanavond.

Falstad - Sørvågen(Moskenes) - Bodo - Loding,14 juli '15
Lekker geslapen met de ruisende zee naast je camper.
Rond koffietijd verder zuidwaarts gereden tot aan Å, het zuidelijke punt van de Lofoten. Daarna een stukje terug gereden naar Sørvågen(Moskenes) om naar het terrein van de veerboot naar Bodø te gaan.
Onderweg foto's gemaakt van leuke vissersdorpjes en bij een camping gebruik gemaakt van de wifi.
's Middags verdween de zon langzamerhand achter een steeds lager komende bewolking, maar het is nog droog.
Door een misverstand stonden Mike en Wilma op de parkeerplaats bij de veerboot en Kees en Els op de parkeerplaats bij het toeristencentrum van Å.
Toen Mike en Wilma net aankwamen stonden er vrijwel geen auto's in de wachtrijen, zij waren in rij 13 gaan staan om op Kees en Els te wachten, maar in de tussentijd liepen al die rijen vol, ook die rij 13 en als het kan hebben vrachtwagens voorrang.
De boot van 19.30 uur was al gauw vol en er waren nog wachtrijen bezet, die moesten zich door een rondje te rijden verplaatsen naar de eerste rijen voor de boot van 21.15 uur. Ondertussen hoorden Mike en Wilma van Kees en Els dat die het zonder gehaast niet gingen halen, dus zijn Mike en Wilma ook een paar wachtrijen opgeschoven. Ondanks een laat arriverende vrachtwagen konden Mike en Wilma mee met de boot van 21.15 uur. De rustige overtocht naar Bodo duurde 3h en 15min.
Zehebben nog een stukje gereden tot bij de brug bij Løding en daar vonden ze een groot terrein aan het water om de camper te parkeren. Even later kwam er een Belgische camper naast ons staan.

Loding - Storvika, 15 juli '15
Van 01.15 tot 9.15 uur geslapen. Na het ontbijt op weg gegaan naar Saltstraumen. Hier kan je de sterkste getijdenstroom ter wereld zien. In 6 uur tijd stroomt er ongeveer 400 miljoen kubieke meter water door de 3 km lange en 150 m brede "straat" tussen de Saltenfjord(=Saltenfjorden in het Noors) en de Skerstadfjord(en). Je ziet hier een flinke stroming van zo'n 35 km per uur, draaikolken en tegenstromen.
Er werd natuurlijk volop gevist, dus Mike heeft ook zijn hengel uitgegooid, met succes, twee keer beet(koolvis).
Vlak na de brug over deze stroomversnelling boodschappen gedaan bij de supermarkt en toen doorgereden naar de camperplaats in Storvika. Een mooie route waarbij veel geklommen moest worden, helaas kwamen we steeds dichter bij de laaghangende bewolking, begon het te miezeren en werd het zicht slechter.
Volgens de info is er plaats voor 6 campers, maar er is een groep Fransen van een begeleide reis neergestreken en nu staan er 16 campers, veel makke camperaars op één parkeerplaats!
Oh ja, bijna vergeten te vermelden: Mike en Wilma hebben onderweg een vos gezien en in het totaal 5 elanden. Mike heeft er weer een kunnen fotograferen.

Storvik - Holand, 16 juli '15
Kees en Els zijn rond middernacht ook op de camperplaats in Storvika aangekomen.
Onderweg waren er niet veel geschikte plekken om te overnachten. Gelukkig was er ondanks de groep Fransen nog plaats voor Kees en Els.
Nadat de Fransen klaar waren met hun sanitaire klussen konden wij er terecht.
Hierna op pad naar het plaatsje Holand. We waren hier net op tijd om het bootje van 14.15 uur mee te gaan naar de Svartisengletsjer. Dit is de op één na de grootste gletsjer van Noorwegen en het is de laagst gelegen gletsjer van het Europese vasteland.
Eenmaal aan de overkant moesten we nog 3 km lopen, fietsen huren kon ook.
Daarna kwam een stijgend pad van 1,5 km over keien en rond gesleten rotsen.
Het weer zat best mee, weliswaar geen zon, maar droog en vrijwel geen wind.
Na deze flinke wandeling kwamen we aan de voet van de gletsjer uit. Dan zie je pas hoe klein je bent bij zo'n gletsjer.
Je kon blauwe spleten en uithollingen inkijken, je zag het water onder de gletsjer uitstromen. De rotsen waar de gletsjer vroeger over heen schoof, waren prachtig geaderd. We hebben natuurlijk veel foto's en film gemaakt.
Een stevige wandeling terug en we hadden nog net op tijd de boot van 18.15 uur terug.
De veerman zag ons aankomen en vertrok 5 minuten later!
We blijven slapen op de parkeerplaats bij het toeristenkantoortje waar ook een sanizuil en toiletten aanwezig zijn.
Het uitzicht is ook fraai, zicht op het blauwige water, op bomen, op bergen met sneeuw, op het toeristenkantoortje met zijn begroeide dak en de bloemenperkjes van de parkeerplaats.
Nog een paar dingen die ik nog niet vermeld heb: op de meeste toiletten op parkeerplaatsen is het lekker warm en ze zijn meestal ook schoon. Onderweg zien we gouden regen, seringen en spirea(witte waterval) bloeien. In Nederland is dat al weer een tijdje geleden.
Door een tunnel van bijna 8 km gereden, hij was aardig smal, want er was geen middenstreep aanwezig en een vrachtwagen stond bij een inham te wachten tot de campers voorbij waren gereden. We hoorden van een Nederlander dat hij in zo'n tunnel zijn spiegel eraf gereden werd.

Holand - Nesna, 17 juli '15
's Nachts en 's morgens hadden we regelmatig een bui. Tijdens het rijden heb je helaas minder zicht op de prachtige omgeving.
We hebben gisteren toch maar weer geboft om gisterenmiddag bij aankomst bij de gletsjer meteen te kiezen voor de wandeling en niet te wachten tot de volgende dag.
Vandaag route 17 vervolgd, inclusief twee overtochten met een veerboot, één overtocht van tien minuten en de andere van een uur.
Bij deze tweede overtocht van Jetvik naar Kilbohamn passeerden we de poolcirkel, wat op een oever gemarkeerd werd met een stalen wereldbol met lengte- en breedtemeridianen.
Vooral het stuk na de tweede overtocht was prachtig en het weer verbeterde ook.
Na de laatste tunnel(3km) kwamen we om de bocht van de Sørfjord. Vandaar kon je, als je het wist, de overnachtingsplaats al zien, maar je moest nog meer dan 40 km om het water heen rijden en 300 m hoogte verschil overbruggen.
We kamen op een mooie plek te staan met en grandioos uitzicht. Weids en hoog. De auto's aan de overkant waren kleine bewegende stipjes.
Door af en toe een bui in de verte, de bewolking en de af en toe doorbrekende zon, veranderde het beeld dat je zag steeds.
Weer iets wat opviel gedurende de laatste twee weken, waarschijnlijk omdat het vakantietijd is, zijn de vele auto's met daarop vaak twee scherp gevormde kunststof kajaks. Windsurfers en kitesurfers hebben we nog niet gezien.

Nesna - Brønnøysund, 18 juli '15
Een rustige nacht gehad, wel wat regen gehoord en de wind is opgestoken. Mike's hoop om naast de camperplaatsen kunnen starten met zijn paragliden was door die harde (rug)wind al gauw vervlogen.
Vandaag hebben we drie overtochten met een veerboot gehad. Het is niet te geloven, maar bij geen van de vijf veerboten die we tot nu toe gehad hebben, hebben we langer dan een kwartier moeten wachten!
De vergezichten waren wat minder vandaag door de laaghangende bewolking en de motregen.
De gebieden waar we door heen reden, waren net als de wegen wat ruimer. Er was meer plaats voor weilanden met koeien en weilanden met in wit plastic gewikkelde hooibalen.
Nu staan we in Brønnøysund aan het water op een ruime camperplaats met sanitaire voorzieningen. Ook nu is het weer, net als in de voorgaande avonden.

Brønnøysund - Torghatten - Levanger, 19 juli '15
's Morgens weer alle service gedaan, want gisterenavond hebben we uitgebreid gedoucht en wat meer water verbruikt als anders, maar in Brønnøysund konden we water lozen en innemen.
Daarna zijn we naar Torghatten gereden, 15 km van B'sund. Het laatste stuk van de weg naar Torghatten was erg smal . Gelukkig hadden ze regelmatig links of rechts uitwijkplaatsen aangelegd.
Mike en Els zijn daar aan een leuke beklimming over een keien- en rotswand begonnen naar het "gat in de rots". In een enorme rotspartij is een heel groot rechthoekig gat ontstaan. Heel spectaculair om te zien en om doorheen te lopen. Wat is de mens dan klein!
Na Torghatten moesten we terug langs B'sund en hebben we daar geluncht.
Hierna scheidden onze wegen. Kees en Els vervolgen route 17 en Mike en Wilma zijn nog nooit in Trondheim geweest en Mike wil kijken of hij daar kan gaan paragliden.
Mike en Wilma hadden de TomTom niet helemaal goed ingesteld en kwamen daardoor toch bij het volgende veer uit.
Het veer van Vennesund naar Holm was erg druk en toen zij daar aankwamen waren de twee opstelrijen al vol en één rij en een kwart rij kon mee. Toen zij op de boot gingen, stonden Kees en Els in dezelfde positie als Mike en Wilma.
De route 17 na het veer was schitterend en het zonnetje werkte ook mee. Met de vele bergen, soms kaal, soms begroeid, met de vele naaldbomen en de waterpartijen leek het wel Noord-Amerika in het klein.
Bij Skogmo hebben Mike en Wilma de 17 verlaten en zijn via de 760 naar de E6 gereden. Hier konden zij even flink doorrijden (heel even zelfs vierbaans!) richting Trondheim. Om 22.00 uur gestopt, nog geen 100 km van Trondheim.
Nog iets wat opviel: we hebben langs de kant van de weg veel bloeiende lupinen gezien en in de tuinen zagen we vaak heel grote bossen astilbe met enorme witte koppen.